Nesta zona, son moitos os recursos proporcionados polo río Miño, tales como a lamprea e o salmón. Neste tramo de río existía unha barca de paso cara á localidade portuguesa de Lapela, mencionada nun foro en 1516 co nome de Redonda, Arredonda ou Gedán. Era propiedade do Cabildo da Catedral de Tui, citándose os límites da súa actuación: “desde sabrreygo do Arneiro que parte co alfoz de Salvaterra fasta ou regacho que ven dá fonte do Porto”.
Esta barca mantense no tempo. A mediados do século XVIII recóllese información dun barca de paso á localidade de Lapela, a metade galega pertencía á Encomenda de Beade e a outra á Cámara Municipal de Monçao que a tiña aforada á Casa de “Piedradeagua”, dos Araujo e Sotomayor, señores de Parderrubias. Transportaban pasaxeiros, carros de peixe e cabalerías.
No monte Mirón, cuxo nomee algúns estudosos derivan do rei suevo Miro, localizáronse numerosos vestixios dun asentamento, presumiblemente desa época.
En fronte, na beira portuguesa do río, levántase a Torre da Lapela, polo que nos momentos de conflito entre coróalas castelás e portuguesas, Porto foi un lugar estratéxico. No século XVII construíronse unha atalaia defensiva das que, na actualidade, non se conservan restos.
Ata o segundo terzo de século XIX Porto pertenceu á Encomenda de Santa María de Beade (Ribadavia), que estaba baixo o dominio dos cabaleiros da Orde de Malta.
Cando se produce a repartición dos concellos no século XIX, os veciños de Porto presentan unha reclamación para segregarse do concello de Salvaterra e unirse ao de Salceda. Afirman que a distancia existente desde a súa parroquia ata o centro de Salvaterra é moito maior que a Salceda e que para ir ata Salvaterra debían de cruzar a ponte da Fillaboa, que nos meses de inverno estaba, en moitas ocasións, intransitable. Tras consultar con todas as partes implicadas, non se concede a pedimento dos veciños.
Tradicionalmente, asóciase esta parroquia co cultivo de viñedo, xa que os seus chans son idóneos para o desenvolvemento deste cultivo. Así, existe un devandito popular que di: “ou viño de Porto quita ou mal do corpo”, o cal reflicte a calidade dos seus caldos.
Iglesia Parroquial de San Paulo de Porto
Pazo de San Amaro
Capela do Pazo de San Amaro
Cruceiro baixo baldaquino metálico de San Paulo de Porto
Cruz alta do Mirón
Peto de ánimas dá Praza
Peto de ánimas do Carballiños