Ao paso do río Miño por esta parroquia ten lugar a desembocadura do río Tea, na zona da Fillaboa. O río Miño foi, desde sempre, unha importante fonte de recursos para os seus veciños, de feito, xa en 1451, unha “ pesqueira” de Arantei era propiedade do bispo de Tui.
No ano 991, na doazón realizada polo rei Bermudo II á Igrexa de Santiago de Compostela, aparece a parroquia de “ Asantei”, primitivo nome de Arantei.
Trátase dunha parroquia eminentemente vinícola, destacan os seus caldos elaborados dentro da extensísima propiedade coñecida como a “Quinta dá Fillaboa”.
Unha lenda local narra que o conde tiña tres fillas, as dúas maiores menosprezaban á menor, adornada de virtudes que lles causaban envexa e que a fixeron merecedora de recibir en herdanza as “ terras fartas dá Fillaboa”, orixe do topónimo.
Este dominio pertenceu ata o século XIX ao Conde de Salvatierra, que tiña nesta “Granxa dá Fillaboa” un dos seus principais centros de control dos seus territorios.
No século XVII, coincidindo coa ocupación portuguesa de Salvaterra, o exército español levantou un forte nas inmediacións da propiedade. Non se conservan restos desta edificación. A finalidade desta atalaia era cortar as comunicacións con Tui.
Iglesia Parroquial de San Pedro de Arantei
Pazo de Souto
Pazo dá Fillaboa
Cruceiro do Santo Cristo de Arantei
Cruceiro da Iglesia
Cruceiro esmoleiro de Xestal