A raíña leonesa Doña Urraca vivía no castelo medieval de Salvaterra de Miño. Un castelo cun grande espazo en forma de "L" composto por dúas plantas e unha terraza superior. As Covas pertencían ao antigo Palacio dos Condes e a súa autoría débese seguramente ao enxeñeiro francés Carlos de Lessar, como foi a fortificación da cidade. Este edificio de dous andares presenta os muros e columnas exteriores construídas en pedra de granito e ladrillo usado para as bóvedas. É un dos edificios que sufriu alteracións menos construtivas co paso dos anos, tendo como consecuencia un gran poder de atracción. Os pisos inferiores, onde se atopan as covas, son visuais par, empregando pedra de granito, onde se erguen unha serie de bóvedas de engrenaxe, cos seus arcos semicirculares e os teitos realizados en franxas de ladrillo. Conxunto pechado por muros de sillería, con petos empotrados. Trátase dun espazo totalmente circular e pechado con bóveda de medio punto que se coñece como "vestiario de Doña Urraca". No interior aínda se pode ver unha curiosa escaleira de dobre espiral cunha dobre rampla, un exemplo único no país, que conecta dúas grandes salas de bóveda. Isto evita o cruzamento entre persoas que soben e persoas que baixan ao mesmo tempo. No piso inferior hai un pozo, que segundo a tradición popular, hai un paso secreto á cidade de Monçao, testemuña de amor, paixón e traizón entre os amantes das dúas beiras do río.